اگر می خواهید بچه ها باشما همکاری کنند، باید به گونه ای آن ها را تشویق کنید که به حرف های شما گوش دهند و خواسته های شما را براورده کنند. اولین قدم در این راه این است که یاد بگیرید چگونه می توانید بچه ها را در این مسیر هدایت کنید. باید آنها را راهنمایی کنید تا از شما حرف شنوی داشته باشند. استفاده از نظر فرزندان در این مسیر بسیار حائز اهمیت است.
توجه کنید که دستور دادن به بچه ها اصلا کارساز نیست. اگر کمی در مورد کار خودتان فکر کنید، به راحتی متوجه می شوید که اصلا دوست ندارید همیشه یک نفر به شما دستور بدهد. دوست ندارید یک نفر مدام بگوید شما چطور باید کار کنید. بچه ها نیز همین طور هستند.
ما هر روز به بچه هایمان صدها بار دستور می دهیم که فلان کار را بکنند و فلان کار را نکنند. در این بین نظرات فرزندان اصلا برای ما مهم نیست!
طبیعی است که بچه های ما نیز همیشه به دستورهای ما گوش نمی دهند و نافرمانی می کنند. خودتان را جای ان ها بگذارید،اگر یک نفر همیشه به شما غر می زد که فلان کار را بکن و بهمان کار را نکن چه حالی پیدا می کردید؟ آیا شما عصبانی نمی شدید؟
واکنش فرزندان
وقتی بچه ها از غرغرهای پدر و مادر هایشان خسته می شوند، دیگر به حرف های ان ها گوش نمی دهند. وقتی مرتب به بچه ها دستور بدهیم، بدون اینکه نظرات فرزندان را هم در نظر بگیریم، آن ها دیگر به حرف های ما گوش نمی دهند.
در روش های درست تربیتی به جای غر زدن و دستور دادن به بچه ها، بهتر است از انها در مورد نظر خودشان سوال کنیم و ببینیم خودشان چه می گویند. خود شما دوست ندارید که همسر یا رئیستان به جای غر زدن به شما نظرتان را بپرسد؟
البته که نه تنها شما در این گونه مواقع عکس العمل بهتری خواهید داشت، بلکه بچه هایتان نیز همین گونه خواهند بود. کار خیلی ساده ای به نظر می رسد، اما این روش تاثیر بسیار شگفتی خواهد داشت.