روش های تربیتی کودکان:
امروزه وظیفه ی ما والدین این است که روش های جدیدی برای تربیت فرزندانمان ابداع کنیم. به جای اینکه به فرزندان خود مسئولیت های مختلفی واگذار کنیم تا آن ها را انسان های مسئولیت پذیری به بار بیاوریم، اکنون وظیفه ی ما این است که استعدادهای نهفته ان ها را به مرحله ی ظهور برسانیم تا آن ها شکوفا شوند.
همه ی بچه ها می توانند انسان های بزرگی شوند. وظیفه ی ما والدین این است که زمینه و محیط مناسبی برای آن ها ایجاد کنیم تا استعدادهای ان ها شکوفا شود.
روش های قدیمی تربیتی که در گذشته کارآمد بودند، امروزه اصلا مفید نیستند، چون بچه های امروز با نسل قبل کاملا متفاوت هستند. پس به روش های تربیتی کودکان بیشتر اهمیت دهیم. امروزه آن ها بهتر از نسل قبل احساسات خود را درک می کنند و در مورد خودشان آگاهی بیشتری دارند.
شناخت نسل جدید:
وقتی کودکان بیشتر خودشان را می شناسند توقعات و نیازهای آن ها تغییر می کند. هر نسلی سعی می کند که مشکلاتی را که نسل قبل تجربه می کرد برای خودش حل کند و دیگر آن مشکلات را نداشته باشد.
اما برای برداشتن این گام بزرگ سختی های بسیاری پیش روی ماست. برای موفقیت در هر کاری ما باید قادر باشیم تغییراتی در روش های کاریمان ایجاد کنیم. همانطور که می دانید، نیاز های فرزندان ما با نیاز های بچه های نسل های قبل کاملا متفاوت است.
والدین امروزه شاهد تغییر و تحولاتی در روش های تربیتی هستند که از دو هزار سال پیش تا به حال ادامه دارد؛ این تغییرات در نقش تربیتی والدین است. و روش های تربیتی کودکان ما تاثیر مستقیم بر این مسئله دارد.
امروزه دیگر تهدید و تنبیه کردن روش مناسبی برای تربیت بچه ها نمی باشد، بلکه والدین باید بر اساس عشق و محبت به تربیت کردن بچه ها بپردازند.
تنبیه و تهدید:
امروزه دیگر تهدید و تنبیه کردن روش مناسبی برای تربیتی بچه ها نمی باشد، بلکه والدین باید بر اساس عشق و محبت به تربیت کردن بچه ها بپردازند.
روش های تربیتی نوین، سعی دارند با استفاده از استراتژی های مناسب، بچه ها را با عشق و علاقه نسبت به انجام کارها ترغیب کنند. نه اینکه به خاطر ترس از تنبیه و تهدید والدین مجبور شوند کاری را انجام دهند.
اگر چه این روش در ابتدا و در مقایسه با روش های قدیمی خیلی خوب به نظر می رسد، اما این روش تا حد زیادی نیز افراطی است! همان طور که می دانیم این روش بر اساس ابراز عشق و علاقه به فرزندان می باشد و در تضاد با نقش نظارتی و کنترلی والدین است.
از این رو والدین می ترسند که مبادا این کار، یعنی نشان دادن عشق و علاقه ی شدید به فرزندانشان، نقش کنترل گری آنها را زیر سوال ببرد و دیگر کنترلی بر تربیت کودکان خود نداشته باشند.
هدف ما از این روش تربیتی چیست؟
باید بگوییم که بر اساس این روش، ما سعی داریم بچه ها را تشویق کنیم که با ما همکاری کنند. همه ی والدین خوب می دانند که اگر بچه ها را تهدید کنند و به ان ها بگویند:”اگه این کارو انجام بدی،اونوقت….” چه عواقبی در انتظار ان هاست!
و یا اگر به بچه هایشان بگویند که: “اگه به حرف من گوش ندی، وقتی بابات اومد بهش می گم.” همانطور که مبینیم تهدید کردن بچه ها برای انجام کاری، امری است که برای والدین کاملا طبیعی می باشد.
در بسیار از مدرسه ها، معلم ها نیز از همین روش برای تحریک کردن بچه استفاده می کنند تا ان ها مثلا برای کنکور بیشتر درس بخوانند. اما ما با این کارمان بیشتر بچه ها را افسرده و نگران می کنیم. پس به روش های تربیتی کودکان به دقت فکر کرده و روش های صحیح را با آگاهی انتخاب کنید.شاید بدون استفاده از این تهدیدها، بسیاری از بچه ها بهتر درس بخوانند.
جایگزین تهدید و تنبیه چیست؟
کنار گذاشتن تهدید و تنبیه بدنی چیز خوبی است و هیچ کس شکی به آن ندارد. اما وقتی بچه ی شما نحسی و بد اخلاقی می کند، چه کار دیگری از دستتان ساخته است؟ در این مواقع تهدید و تنبیه کردن از نظر شما بهترین راه حل است. وقتی کودک شما هنگام رفتن به مدرسه دوست ندارد لباس هایش را بپوشد و با شما لجبازی می کند و یا وقتی که شب ها دندان هایش را مسواک نمی زند، شما ناخودآگاه سراغ تنبیه و تهدید کردن می روید.
شاید دلتان نخواهد این کار را انجام دهید، اما وقتی که دیگر چاره ای ندارید، مجبور می شوید که فرزند دلبندتان را تهدید یا تنبیه کنید. این واکنش شما در شرایطی دردسرساز است و شما نمی دانید باید چه کار کنید چون شما هنوز مهارت های تربیتی مناسب را یاد نگرفته اید .
اگر روش جدید و مناسب تری برای حل اینگونه مشکلاتمان پیدا کنیم، دیگر این کارها را نمی کنیم و مثل پدر و مادرهای خودمان با فرزندانمان رفتار نمی کنیم. وقتی شما مهارت های لازم تربیتی را یاد بگیرید، بهتر می توانید روش های قدیمی قبلی را کنار بگذارید. با استفاده از این روش ها شما می توانید فرزندتان را به همکاری با خود دعوت کنید و ان ها را تشویق کنید که مطابق میل شما رفتار کنند.
ارادتمند شما محمد مهدی زمان وزیری، مدرس تربیت کودک
