مدیریت رفتارهای منفی که کودکان ممکن است از مدرسه یاد بگیرند، یک چالش معمول برای والدین است. اما با استفاده از روش‌های مؤثر و ساختارمند، می‌توان به شکل مثبتی با این مسئله برخورد کرد. نکته کلیدی در این فرآیند، ایجاد محیطی برای گفت‌وگوی باز و دادن قدرت انتخاب به کودکان است تا بتوانند بین رفتارهای خوب و بد تمایز قائل شوند.

۱. آگاهی‌بخشی به رفتار: آگاه کردن کودکان نسبت به رفتارهایشان به شکل محبت‌آمیز باعث می‌شود آن‌ها به اشتباهات خود پی ببرند، بدون اینکه احساس شرمندگی یا تنبیه کنند. این مرحله همچنین به والدین کمک می‌کند تا به کودک نشان دهند که رفتار او غیرمعمول بوده و نیاز به بررسی دارد.

۲. پرسش مستقیم درباره منشأ رفتار: با پرسیدن اینکه آیا این رفتار را از مدرسه یا دیگران یاد گرفته‌اند، والدین می‌توانند به کودک کمک کنند تا رفتارهای تأثیرگرفته از محیط بیرون را بشناسد. این کار باعث می‌شود که کودک درک بهتری از منشأ رفتارهای خود پیدا کند و متوجه شود که تکرار آن‌ها لزوماً درست نیست.

۳. تشویق به اشتراک‌گذاری و ایجاد فضای امن: تشکر از کودک به خاطر اشتراک‌گذاری تجربیاتش باعث می‌شود که کودک احساس امنیت و اعتماد به نفس بیشتری در گفت‌وگو با والدین پیدا کند. این رویکرد به حفظ ارتباط مثبت و باز بین کودک و والدین کمک می‌کند و از ایجاد موانع ارتباطی جلوگیری می‌کند.

۴. توانمندسازی و ایجاد احساس مسئولیت: با دادن قدرت انتخاب به کودکان و تأکید بر اینکه آن‌ها می‌توانند رهبر رفتارهای خود باشند، والدین به کودکان کمک می‌کنند تا به طور مستقل فکر کنند و انتخاب‌های مثبت‌تری داشته باشند. این مرحله به کودک اعتماد به نفس می‌دهد تا در برابر تأثیرات منفی از دیگران مقاومت کند.