دلایل غذا نخوردن در کودکان
1. نیاز به توجه مادر یکی از مهمترین دلایلی که کودک غذا نمیخورد، تلاش برای جلب توجه مادر است. کودکی که احساس کند مادرش به اندازه کافی برای او وقت نمیگذارد، ممکن است از راههای مختلف مانند غذا نخوردن، گریه کردن یا رفتارهای ناسازگار سعی کند توجه او را جلب کند.
2. ابراز احساسات به شیوه غیرمستقیم برخی کودکان نمیتوانند احساسات خود را مستقیماً بیان کنند. آنها از طریق تغییر رفتارهای روزمره، مانند امتناع از غذا خوردن، تلاش میکنند به والدین خود نشان دهند که نیازمند محبت و توجه بیشتری هستند.
3. حساسیت بیش از حد مادر گاهی مادران، بهویژه آنهایی که احساس گناه دارند (مثلاً به دلیل شاغل بودن)، بیش از حد نگران غذا نخوردن کودک میشوند. این نگرانی بیشازحد باعث میشود که کودک متوجه شود این رفتار میتواند یک ابزار مؤثر برای جلب توجه مادر باشد.
4. جایگزینی نیازهای تغذیهای از طریق روشهای دیگر برخی کودکان ممکن است مواد غذایی مورد نیاز خود را از طریق خوراکیهای جایگزین، مانند تنقلات، شیرینیها یا نوشیدنیهای مختلف دریافت کنند و در نتیجه میلی به وعدههای اصلی غذایی نداشته باشند.
پیامدهای غذا نخوردن در کودکان
1. کمبود مواد مغذی عدم مصرف وعدههای غذایی اصلی میتواند باعث کمبود ویتامینها و مواد معدنی مهمی مانند آهن، کلسیم و پروتئین شود که در رشد جسمی و ذهنی کودک تأثیرگذار هستند.
2. ایجاد مشکلات رفتاری غذا نخوردن در طولانیمدت میتواند به یک عادت رفتاری تبدیل شود که در آینده به مشکلاتی نظیر بدغذایی، لجبازی و حتی اختلالات تغذیهای منجر میشود.
3. وابستگی عاطفی نامتعادل اگر کودک به این نتیجه برسد که میتواند از طریق غذا نخوردن، مادر را تحت تأثیر قرار دهد، ممکن است در آینده برای کسب محبت یا کنترل شرایط، از این رفتار بهعنوان یک ابزار استفاده کند.
راهکارهای مؤثر برای تشویق کودک به غذا خوردن
1. برقراری ارتباط مؤثر با کودک ارتباط صمیمی میان مادر و کودک نقش مهمی در حل این مسئله دارد. پیشنهاد میشود: بهجای مجبور کردن کودک به غذا خوردن، از روشهای غیرمستقیم استفاده شود. مادر زمان بیشتری را به صحبت کردن و بازی با کودک اختصاص دهد. اگر کودک احساس کند که مادر به نیازهای عاطفی او توجه دارد، احتمالاً رفتار غذا نخوردن کاهش مییابد.
2. ایجاد انگیزه از طریق مشارکت در آشپزی یکی از روشهای جذاب برای ترغیب کودک به غذا خوردن، دعوت او به مشارکت در تهیه غذا است. وقتی کودک در فرآیند آشپزی نقش داشته باشد، علاقه بیشتری به امتحان کردن غذایی که خودش تهیه کرده پیدا میکند. مادر میتواند کودک را تشویق کند تا در انتخاب مواد اولیه، شستن سبزیجات یا تزئین غذا مشارکت کند. استفاده از ظروف رنگارنگ و خلاقیت در سرو غذا نیز میتواند به ایجاد انگیزه در کودک کمک کند.
3. وقتگذرانی باکیفیت مادر و کودک ایجاد لحظات خاطرهانگیز میان مادر و فرزند، تأثیر زیادی بر رفع مشکلات رفتاری کودک دارد. پیشنهادهایی برای تقویت این رابطه عبارتاند از: انجام فعالیتهای مشترک مانند نقاشی، بازیهای گروهی و خواندن داستان. برنامهریزی برای گردشهای مادر و فرزندی، مانند رفتن به پارک یا پیکنیک. صرف وعدههای غذایی بهصورت خانوادگی و در فضایی صمیمی.
4. استفاده از انگیزههای مثبت بهجای اجبار مادران باید از فشار آوردن به کودک برای غذا خوردن خودداری کنند. در عوض، بهتر است از روشهای انگیزشی استفاده کنند: تهیه غذاهای موردعلاقه کودک با ترکیبات سالم. پاداش دادن به کودک پس از خوردن غذا، مثلاً اجازه بازی با اسباببازی موردعلاقهاش. استفاده از روشهای بازیگونه برای جذابتر کردن وعدههای غذایی، مانند داستانپردازی هنگام غذا خوردن.
5. در نظر گرفتن احساسات کودک و ایجاد امنیت عاطفی کودکانی که مادرشان از سنین پایین سر کار میرفتهاند، ممکن است احساس کنند که محبت و توجه کافی دریافت نکردهاند. این احساس میتواند منجر به رفتارهایی مانند غذا نخوردن شود. برای رفع این موضوع: مادر باید زمانهای مشخصی را بهطور کامل به کودک اختصاص دهد. با او درباره احساساتش صحبت کند و فضایی امن برای بیان نگرانیها و نیازهایش فراهم کند. با محبت کلامی و غیرکلامی، احساس امنیت و دوست داشته شدن را در کودک تقویت کند.
نتیجهگیری
غذا نخوردن در کودکان، اغلب یک پیام غیرمستقیم از نیازهای عاطفی آنهاست. درک این موضوع که کودک ممکن است از این طریق به
دنبال جلب توجه مادر باشد، به والدین کمک میکند تا بهجای اجبار، از روشهای مثبت و انگیزشی استفاده کنند. برقراری ارتباط مؤثر، مشارکت دادن کودک در آشپزی، وقتگذرانی باکیفیت و توجه به احساسات او، راهکارهایی هستند که میتوانند به حل این چالش کمک کنند. در نهایت، آنچه اهمیت دارد، ایجاد تعادل میان نیازهای عاطفی کودک و تأمین تغذیه مناسب اوست.
