وقتی فرزندان نحسی می کنند، حواس آن ها را پرت کنید و آن ها را به کار دیگری مشغول کنید:
پدر و مادرها می توانند با پرت کردن حواس فرزندان از چیزهایی که به آن فکر می کنند، مخالفت های ان ها را کم کنند. این روش برای فرزندان زیر سن هشت سال مناسب است. برای مثال والدین می توانند برای پرت کردن حواس فرزندانشان، برای انها داستان های تخیلی و پر زرق و برق بگویند. مهم نیست داستانی که شما برای ان ها می گویید، به شکل فعلی ان ها ربط داشته باشد یا نه، فقط کافی است که برای آن ها قصه ای بگویید و موضوع بحث را عوض کنید .
یا وقتی کودک شما دوست ندارد پیراهنش را بپوشد، با او مخالفت نکنید و شروع کنید به سر هم کردن قصه ای برای او. برای مثال به او بگویید: به شاخه های سبز و زیبای اون درخت نگاه کن. یادم می یاد که یه روز، توی یک جنگل زیبا قدم می زدم که یکدفعه دیدم همه جا پوشیده از درخت های بزرگ است. آسمون آبی بود. سرم رو به طرف آسمون برگردوندم، دیدم یه ابر پفکی بزرگ بالای سر منه. کلی راه رفته بودم و خسته شده بودم . بله خیلی راه رفته بودم،ولی حالم کاملا خوب بود و احساس خوبی داشتم. حالا بیا بلوزتو بپوش…”
با این کار شما ابتدا رابطه ی صمیمی با کودک برقرار کرده اید و سپس می توانید از او بخواهید تا کار خاصی را انجام دهد. وقتی برای کودک قصه های زیبا و مطالب جذابی می گویید، حواس کودک پرت می شود و با شما احساس صمیمیت می کند و به خواسته ی شما تن در می دهد.
اگر می خواهید مخالفت های کودکانتان را کم کنید ،سعی کنید با او صمیمی شوید،با این کار او به شما نزدیکتر می شود و بیشتر به حرف های شما گوش می دهد.
واکنش صحیح در هنگام عصبانیت فرزندان:
فرزندان در هر سن و سالی که باشند، وقتی ناراحت و عصبانی هستند، با شنیدن جملاتی مثل”خوب بیاین فلان کار رو بکنیم و یا الان بهتر بریم سراغ ….”حالشان خیلی بهتر می شود و مشکلشان را برای مدتی هم شده فراموش می کنند. در این گونه مواقع پدر و مادرها نباید از فرزندان در مورد خواسته ها و علت عصبانیت و لجاجتشان سوال کنند. این کار فایده ای ندارد و پدر و مادرها باید در این شرایط سعی کنند به گونه ای فرزندان را به انجام کار دیگری مشغول کنند.
اگر به سن و سالی رسیده اند که بتوانند خواسته ها و ارزوهای خودشان را مطرح کنند و می توانند بگویند که دوست دارند چه کار کنند، والدین آن ها در پاسخ به فرزندان باید بگویند:”خوب فکر خوبی داری .می تونی کاری رو که دوست داری ، انجام بدی.”به جای اینکه به فرزندان مستقیما بگویید چه کاری بکنید و چه کاری نکنید ،به ان ها انجام چند کار را پیشنهاد کنید و ببینید از کدام یک بیشتر خوششان می‌آید.
آن ها یا به طور مستقیم یا غیر مستقیم ایده های خودشان را مطرح می کنند. ممکن است گاهی غیر مستقیم و از طریق مخالفت هایشان این مسئله را بیان کنند و یا اینکه مستقیما به شما بگویند از انجام چه کاری بیشتر لذت می برند.
اکنون برای روشن تر شدن مطلب برای شما مثالی می اوریم :
مادری به پسرش می گوید:”علی،بیا بریم پارک تا بازی کنی .”
پسربچه ی هشت ساله در پاسخ به مادرش می گوید:”مامان دوست ندارم پارک برم.”
مادر می گوید :”آخه چرا پسرم؟”
علی می گوید :”دوست دارم تو اتاق خودم بازی کنم.”
مادرش می گوید :”باشه،اگه می خوای خونه بمونی و بازی کنی ،مشکلی نیست؛ مدادرنگی هاتو بردار و یه نقاشی بکش.”
علی در پاسخ می گوید:”نه مامان اصلا دوست ندارم نقاشی بکشم.من می خوام با هواپیمام بازی کنم.”
مادر او می گوید:”فکر خوبیه پسرم .با هواپیمات بازی کن؛من چند دقیقه دیگه دوباره میام پیشت.”
همانطور که در مثال گفته شده دیدید، مادر پسربچه به طور غیر مستقیم ایده های خودش را مطرح می‌کند و در آخر کار پسر بچه خودش تصمیم می گیرد که چه کاری انجام دهد؛
پیشنهاد به جای پرسش:
بنابراین یک قانون کلی این است که از فرزندان نپرسیم چه چیزی دوست دارند و یا می خواهند چه کاری انجام دهند و یا اینکه چه احساسی دارند. به جای اینکه انجام کاری را به انها اجبار کنید سعی کنید این کار را به انها پیشنهاد کنید. در این صورت ،یا آن ها پیشنهاد شما را قبول می کنند و یا آن را رد می کنند. وقتی فرزندان پیشنهاد شما را رد می کنند، کم کم متوجه می شوند که از چه چیزهایی خوششان می‌اید و چطور فکر می کنند و چه احساسی دارند.
آن ها وابستگی شدیدی نسبت به چیزی ندارند و خیلی زود رنج نیز نیستند. زمانی کج خلقی و نحسی می کنند که مجبور به انجام کاری باشند که از ان لذت نمی برند که این کج خلقی ها و پستی و بلندی های عاطفی نیز جزئی از زندگی آن ها می باشد.
پکیج شخصیت فرزندت را بساز راهکاری مطمئن برای رویارویی با چالش های شما با فرزند دلبندتان…
فرزندان مسئولیت پذیر و تاثیرپذیر بسیار شاد و مشتاق هستند. انها به شدت تحت تاثیر اتفاقات و رویدادهای زندگی قرار می گیرند .زندگی برای ان ها یک ماجراجویی بزرگ است.ان ها خیلی حرف می زنند و روابط اجتماعی خوبی نیز با دیگران دارند. خیلی زود با همه دوست می شوند و همه را دوست دارند.
آن ها فرزندانی دوست داشتنی و تاثیرپذیر هستند و به راحتی تحت تاثیر چیزهای مختلف قرار می گیرند. افرادی کینه ای نیستند و به راحتی همه چیز را فراموش می کنند.
یک قانون کلی این است که از بچه ها نپرسیم چه چیزی دوست دارند و یا می خواهند چه کاری انجام دهند و یا اینکه چه احساسی دارند
گاهی اوقات شلخته و فراموشکار هستند و به راحتی ریخت و پاش های خودشان را جمع و جور نمی کنند. پدر و مادر ها باید بارها و بارها به ان ها بگویند تا آن ها این کار را انجام دهند. اگر والدین این مسئله را بدانند، خیالشان راحت تر می شود.
آن ها نباید انتظار داشته باشند که این دسته از فرزندان خیلی مرتب و منظم باشند؛ تا زمانی که کمک نکنید کارهای شخصی شان را انجام دهند و اتاقشان را نظافت کنند، ان ها خودشان دست به این کارها نمی زنند. به جای اینکه مقابل آن ها بایستند سعی کنید کنار آنها باشید و به انها کمک کنید.
این گروه از فرزندان کم کم و به مرور زمان و از طریق انجام کارهای جالب و کاووش کردن در مسائل مختلف یاد می گیرند که بر روی چیزهای اطراف خود تمرکز کنند و کارهایشان را نیمه تمام نگذارند.
بعد از سن هفت سالگی والدین ان ها، باید آن ها را تشویق کنند تا کارهایشان را به درستی انجام دهند. اگر والدین برای ان ها وقت بگذارند و به ان ها کمک کنند،این مشکل نیز حل می شود.
اما اگر پدر و مادرهای این قبیل فرزندان از آن ها حمایت نکنند و به فکرشان نباشند ،فرزندانشان افرادی شلخته و بی مسئولیت بار می آیند .این گونه افراد اغلب از زیر بار مسئولیت های زندگی شانه خالی می کنند،اما اگر به آن ها کمک کنید، افرادی محکم و استوار، مسئولیت پذیر و موفق می شوند و اعتماد به نفس بالایی نیز خواهند داشت.
