کودکان درونگرا به دلیل تفاوت‌های شخصیتی‌شان ممکن است در محیط‌های اجتماعی دچار دشواری‌هایی شوند و والدین باید به این موضوع توجه ویژه‌ای داشته باشند. این اهمیت دارد که والدین ویژگی‌های منحصر به فرد کودکان درونگرای خود را بشناسند و از آنها حمایت کنند تا بتوانند با اعتماد به نفس در موقعیت‌های اجتماعی حضور یابند. این امر شامل درک نیازهای کودک به فضای شخصی، یافتن فرصت‌هایی برای اجتماعی شدن که با شخصیت آنها سازگار باشد و ترویج مهارت‌های ارتباطی مؤثر است.با توجه به اهمیت موضوع، این مقاله به بررسی ویژگی‌ها، نیازها و راهکارهای حمایت از کودکان درونگرا می‌پردازد تا بتوانیم به عنوان جامعه‌ای آگاه، به رشد و پرورش بهتر این کودکان کمک کنیم
صحبت های استاد زمان وزیری روانشناس و کوچ تربیتی
درک درونگرایی
اولین گام در پرورش یک کودک درونگرا، درک مفهوم درونگرایی و تفاوت آن با برونگرایی است. درونگراها اغلب بیشتر محتاط، متفکر و اندیشمند هستند، در حالی که برونگراها پرانرژی، اجتماعی و پرحرف هستند. درک این نکته مهم است که درونگرایی نه یک ضعف است و نه نقص، بلکه یک ویژگی شخصیتی است. شناخت این موضوع می‌تواند به والدین کمک کند تا با همدلی و حمایت به فرزند خود نزدیک شوند، نه با نیت تغییر دادن او.
تشویق به اجتماعی شدن بر اساس شرایط خودشان
کودکان درونگرا ممکن است به اندازه همسالان برونگرای خود علاقه‌مند به اجتماعی شدن نباشند، اما تشویق به اجتماعی شدن بر اساس شرایط خودشان اهمیت دارد. در اینجا چند راهکار برای تسهیل این موضوع آورده شده است:
- فعالیت‌های مورد علاقه: کودکتان را تشویق کنید در فعالیت‌هایی که به آنها علاقه دارند شرکت کنند. این می‌تواند شامل شرکت در کتابخانی ، کلاس‌های هنری یا گروه‌های تفریحی باشد.
- تعاملات گروهی کوچک: کودکان درونگرا اغلب در گروه‌های کوچکتر راحت‌تر هستند. برنامه‌های بازی یا گردهمایی‌های اجتماعی با چند دوست ترتیب دهید تا احساس راحتی کنند.
- احترام به تصمیمات فرزندان : از تصمیم کودکتان برای عدم شرکت در فعالیت‌هایی که او را ناراحت یا مضطرب می‌کند، حمایت کنید. احترام به مرزهای آنها برای احساس امنیت و درک شدن آنها بسیار مهم است.
تأکید بر جنبه‌های مثبت درونگرایی
تأکید بر جنبه‌های مثبت درونگرایی برای کمک به اعتماد به نفس و ارزشمندی کودک اهمیت دارد. در اینجا چند راهکار آمده است:
- برجسته کردن نقاط قوت: درونگراها اغلب شنوندگان خوب، متفکر و خلاق هستند. به طور مرتب به کودک خود این نقاط قوت را یادآوری کنید و آنها را به عنوان مزایا ببینید.
- جشن گرفتن دستاوردها: موفقیت‌ها و تلاش‌های آنها را در زمینه‌هایی که ممکن است به طور سنتی شناخته نشوند، مانند توانایی گوش دادن دقیق، تفکر عمیق یا مشارکت در فعالیت‌های خلاقانه، جشن بگیرید.
الگوی رفتار سالم باشید
الگوی رفتار سالم بودن برای کمک به کودک درونگرا بسیار مهم است. در اینجا چند نکته آمده است:
- احترام به نیازهای آنها: اگر برونگرا هستید، تلاش کنید به نیاز کودک به زمان تنهایی احترام بگذارید و از وارد کردن او به موقعیت‌های اجتماعی که برایش طاقت‌فرسا هستند خودداری کنید.
- اشتراک تجارب: اگر شما هم درونگرا هستید، تجربیات و استراتژی‌های خود را برای مدیریت در دنیای برونگرا به اشتراک بگذارید. این می‌تواند به کودک شما نصایح عملی و احساسی از همبستگی بدهد.
- تشویق به تعادل: یک رویکرد متعادل به اجتماعی شدن و زمان شخصی نشان دهید. به کودک خود نشان دهید که شارژ شدن و وقت برای خود گذاشتن اشکالی ندارد.
مهارت‌های صحبت کردن در جمع و ارتباطات
یکی از اجزای اساسی برنامه درسی مدرسه، صحبت کردن در جمع است که به دانش‌آموزان امکان می‌دهد به طور موثر ارتباط برقرار کنند و با اعتماد به نفس در موقعیت‌های اجتماعی و حرفه‌ای ظاهر شوند. بر اساس یک نظرسنجی انجام شده ، صحبت کردن در جمع به عنوان یکی از مهمترین مهارت‌هایی که کارفرمایان در ارزیابی نامزدهای شغلی جستجو می‌کنند، در نظر گرفته می‌شود.
آیا درونگرایی همان خجالتی بودن است؟
نه، نیست. خجالتی بودن یک احساس همراه با یک رفتار است، مثلاً “من خجالتی بودم و پشت مادرم پنهان شدم وقتی همه در اتاق به من نگاه کردند.” درونگرایی به سادگی به این معناست که کسی بعد از گذراندن وقت تنها یا گاهی با گروه کوچکی از دوستان نزدیک احساس تجدید نیرو می‌کند. گذراندن وقت با گروه‌های بزرگ از مردم می‌تواند احساس تخلیه عاطفی ایجاد کند. این معمولاً موقتی است و بازتابی از کلیت کودک نیست. برعکس، برونگرایی به این معناست که کسی انرژی خود را از بودن در میان دیگران می‌گیرد.به عنوان مثال خجالتی بودن از جمله مواردی است که اغلب معادل درون گرایی در نظر گرفته می شود.برای آنکه والدین به کودک درون گرا برچسب خجالتی نزنند لازم است تفاوت خجالتی بودن با درون گرا بودن را بدانند.فرد خجالتی کسی است که از تعامل با دیگران هراس دارد اما فرد درون گرا ،صرفا تنها بودن را به در جمع بود ترجیح می دهد.
اگر با کودکتان حضور دارید، این را امتحان کنید.
صبر کنید تا ببینید آیا کسی چیزی به کودکتان می‌گوید و اجازه دهید کودکتان با سرعت خود وارد صحنه اجتماعی شود (یا اصلاً نشود).
به اهمیت حمایت محبت‌آمیز و حمایتی‌تان در طول مسیر توجه داشته باشید. کودکان درونگرا نیاز دارند که والدینشان رهبری آنها را دنبال کنند و به آنها به صورت لفظی و غیرلفظی اطمینان دهند. حمایت مثبت شما تجربه را برای آنها کمتر سخت و بسیار مثبت‌تر خواهد کرد.
تشویق بدون فشار کاملاً درست است. یک نکته مفید این است که کمی بیش از حد راحتی خود صبر کنید و به کودکتان زمان کافی برای پاسخ بدهید. گاهی اوقات فقط یک لحظه طول می‌کشد؛ انتظارات خود را رها کنید که آنها پاسخ نخواهند داد. شاید آنها این کار را خواهند کرد!
بالاخره، کودکان درونگرا اگر احساس حمایت بی‌قید و شرط شما را داشته باشند، در اعتماد به نفس رشد خواهند کرد. در اینجا چگونگی آن را توضیح می‌دهیم:
به انتخاب کودکتان احترام بگذارید.
اگر او انتخاب کرد که با کسی که با او صحبت می‌کند، درگیر نشود، به سادگی به آن شخص بگویید: “او ترجیح می‌دهد مشاهده کند تا زمانی که افراد را بهتر بشناسد.”
از عذرخواهی یا بهانه آوردن برای کودکتان خودداری کنید.
گاهی وسوسه می شوید که عدم پاسخگویی کودک درونگرا به یک بزرگسال (یا کودک ) دیگر را با عذر خواهی خودجبران کنید اگر برای عدم پاسخ کودکتان عذرخواهی کنید، ممکن است آن شخص را تسلی دهد، اما به کودکتان این پیام را می‌دهد که او کاری اشتباه انجام داده است. البته این نیت شما نیست!
چه کاری باید انجام دهید اگر کودکتان پاسخ نمی‌دهد؟
به سادگی به آن شخص لبخند بزنید و به طور عادی مکالمه را ادامه دهید. این پیام را به آن شخص و کودکتان می‌رساند که این موضوع مشکلی ندارد. این برای سطح راحتی و اعتماد به نفس کودکتان بسیار عالی است. همه ما وقتی که تحت فشار نیستیم، بیشتر تمایل به درگیر شدن داریم.
کلام آخر
از نظر آماری، یک سوم تا نیمی از ما درون گرا هستیم، و با این حال درونگرایی اغلب عجیب و غریب یا از نظر اجتماعی ناکارآمد در نظر گرفته می شود. به عنوان والدین، ما تمایل داریم که امیدوار باشیم که فرزندانمان اجتماعی و صمیمی باشند، و وقتی اینطور نیستند، نگران هستیم که چیزی اشتباه است. ما می‌خواهیم فرزندانمان دوستان زیادی داشته باشند و در بسیاری از فعالیت‌ها با همسالان خود شرکت کنند، زیرا والدین ما چنین انتظاری را از ما داشتند (چه به طور طبیعی اتفاق بیفتد یا نه). درک ما از موفقیت شامل جامعه پذیری است. اگر کودک ما ساکت و محتاط است و ترجیح می دهد زمانی را به تنهایی به خواندن یا بازی های ویدیویی بگذراند، نگران هستیم که این موضوع تاثیر بدی روی ما به عنوان والدین بگذارد. ما وظیفه خود می‌دانیم که زندگی اجتماعی آنها را تسهیل کنیم، آنها را تشویق کنیم تا «بیرون بروند». با شروع از پیش دبستانی، ما برای بازی برنامه ریزی می کنیم، دوستان را دعوت می کنیم و جشن های تولد بزرگی را برنامه ریزی می کنیم. وقتی بزرگتر می شوند، آنها را برای همه نوع ورزش و فعالیت ثبت نام می کنیم، و وقتی نوجوان هستند آنها را تشویق می کنیم که به باشگاه ها و گروه های مختلف بپیوندند. پیام ناگفته ای که می فرستیم: «برونگرا باش، برونگرا باش». از طرف دیگر، می‌توانیم از ویژگی‌ها، نقاط قوت و استعدادهای مثبت فرزند درونگرا خود قدردانی کنیم. به طور کلی، درونگراها ترجیح می دهند زمان خود را به تنهایی یا در گروه های کوچک و در محیط های آرام بگذرانند. علم مغز می تواند به ما در درک دلیل این موضوع کمک کند. عصب‌شناسی کنونی نشان داده است که مغز افراد برونگرا نسبت به درونگراها کمتر از دوپامین استقبال می‌کند. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که مراکز لذت و پاداش مغز را کنترل می کند. وقتی افراد برون گرا با دیگران تعامل دارند، مرکز پاداش مغزشان تحریک می شود و احساس شادی و انرژی بیشتری می کنند. در این میان، مغز درونگرا بیشتر پذیرای دوپامین است و بنابراین به تحریک کمتری نیاز دارد. در نتیجه، افراد درونگرا به راحتی بیش از حد تحریک می شوند و با سکوت و تنهایی دوباره انرژی می گیرند. بهینه سازی درونگرایی این می تواند چالش برانگیز باشد که بدانید چگونه از کودک درونگرا خود حمایت کنید.افراد درونگرا مجموعه ای از نقاط قوت خود را دارند. به عنوان والدین، ما این فرصت را داریم که به جای مبارزه با آنها، نقاط قوت آنها را تقویت کنیم. مراقبت از یک درونگرا؟ این نکات را در نظر بگیرید: به دنبال درک باشید. در مقابل میل به بیرون راندن آنها از پیله امن خود مقاومت کنید. آنها احتمالاً به گروه کوچکی از دوستان نزدیک (کیفیت بر کمیت) جذب خواهند شد. بچه ای را که داری دوست بدار، نه بچه ای را که آرزو می کنی. رابطه را حفظ کنید. آنها را همانگونه که هستند جشن بگیرید. عشق بی قید و شرط یعنی همین. نیاز به احترام به تنهایی و حریم خصوصی درونگراها به دنبال خلوت و خلوت هستند.
