انتظارات والدین از فرزندان

بچه ها موجودات منحصربه فردی هستند که هر کدام با سرنوشت خاصی وارد این جهان خاکی می شوند. همان طور که می دانیم، یک دانه ی سیب باعث بوجود آمدن درخت سیب می شود. ما نمی توانیم انتظار داشته باشیم که با کاشتن دانه ی سیب، درخت پرتغال یا هلو ،داشته باشیم. انتظارات والدین از فرزندان باید منطقی و شفاف باشد.

فرزندان ما نیز همین گونه هستند. ما به عنوان والدین آن ها، فقط وظیفه داریم که استعداد های نهفته ی فرزندانمان را کشف کنیم و اجازه دهیم این استعدادها در آن ها شکوفا شوند و زمینه رشد و شکوفایی آن ها را فراهم کنیم.

ما نباید از فرزندانمان انتظار داشته باشیم که طبق آمال و آرزوهای ما رشد کنند و انسان هایی شوند که ما انتظار داریم. به یاد داشته باشیم ما در مقابل آن ها مسئولیم که از آن ها حمایت کنیم و زمینه ی رشد و شکوفایی استعدادها و توانایی های ذاتی آن ها را مهیا کنیم.

فرزندان از ما چه می خواهند

فرزندان ما، از ما نمی خواهند که آن ها را اصلاح کنیم تا کارهایشان بهتر شود. بلکه برای رشدشان به حمایت ما نیاز دارند. ما باید زمینه ای مساعد و مناسب برای شکوفا شدن بذرهای درونی ان ها مهیا کنیم. آنها خودشان می توانند بقیه کارها را انجام دهند.

در یک دانه ی سیب، طرح و الگوی رشد آن ذاتا نهفته است. بچه های ما نیز همین گونه می باشند و درون ذهن، قلب، جسم و روح آن ها این الگوی رشدی بالفطره وجود دارد. بنابراین به جای اینکه فکر کنیم چگونه می توانیم فرزندانمان را وادار به انجام کارها کنیم، بهتر است بدانیم که آن ها بالفطره موجوداتی پاک و خوب هستند.