ابراز احساسات منفی فرزندان جزئی از فرآیند رشد آن ها محسوب می شود:
احساسات منفی:
احساسات منفی چون خشم، عصبانیت، ناراحتی، ترس، غم و غصه، یاس و ناامیدی، نگرانی، حسادت و احساس نا امنی برخی از احساسات منفی فرزندان هستند که در فرآیند رشد کودکان کاملا طبیعی می باشند و جزئی از این فرآیند محسوب می شوند. فرزندان ما باید یاد بگیرند که چگونه می توانند این احساسات منفی خود را نشان دهند.
اگر می خواهید فرزندانتان افرادی جسور و قوی باشند و استعدادهای خود را شکوفا سازند تا بتوانند با مشکلات زندگی رو به رو شده و راه حل مناسبی برای ان ها پیدا کنند، همیشه این پنج پیام مهم را به آنها انتقال دهید. این پنج رهنمود اصلی عبارتند از :
کودکان با هم فرق دارند، آن ها را با هم مقایسه نکنید.
اگر اشتباهی از فرزندتان سر می زند، باز هم چندان مهم نیست، او را سرزنش نکنید.
فرزندان می توانند احساسات منفی خود را به راحتی نشان دهند.
اشکالی ندارد که آن ها بخواهند در زندگی به چیزهای بیشتری برسند و از ما چیزی بخواهند.
اگر آن ها به درخواست دیگران پاسخ منفی بدهند، اشکالی ندارد، اما باید همیشه بدانند که پدر و مادر حرف اول را می زنند.
در این مطلب تربیتی می‌خواهم راجع به سومین پیامی که والدین به فرزندانشان انتقال می‌دهند یعنی ابراز احساسات منفی فرزندان نکاتی را مطرح نمایم.
والدین باید به فرزندان خود این فرصت را بدهند که آن ها احساسات منفی خود را نشان دهند. اگرچه ما گفتیم که بیان کردن این گونه احساسات جزئی از فرآیند رشد محسوب می شود، اما اینکه چه وقت و چگونه آن ها باید این احساسات منفی را از خود نشان دهند، مسئله ی دیگری است. لجبازی و لجاجت نیز در فرآیند رشد کودک امری است طبیعی، اما آنها باید بدانند که لجبازی کردن کجا و چه موقع خوب است و در چه مواردی بد می باشد. شما نباید برای فرار از لجاجت های فرزندان، آن ها را لوس کنید، چرا که اگر بچه ها لوس شوند، وقتی که می خواهید مشکلات رفتاری فرزندتان را حل کنید و یا زمانی که از آن ها می خواهید تنها بمانند و به مشکلاتشان فکر کنند، دیگر نمی توانند این کارها را بکنند.
سرکوب احساسات منفی کودکان :
برای اینکه بچه ها به نحوه ی بیان کردن و نشان دادن احساسات منفی خود پی ببرند باید مهارت های اجتماعی را بیاموزند. در غیر اینصورت شما نمی توانید آن ها را کنترل کنید. آن ها نیز دیگر به حرف های شما گوش نخواهند داد و عواطف و احساسات آن ها سرکوب می شود.
وقتی والدین احساسات خود را سرکوب می کنند، فرزندان آن ها عصبانی می شوند و عکس العمل منفی و شدیدتری از خود نشان می دهند. با استفاده از این اصل کلی می توان فهمید که چرا وقتی کودکان در شرایط حساس و استرس زا عصبانی می شوند و والدین سعی می کنند خود را آرام نشان دهند، آن ها یکدفعه از کوره در می روند و دیگر روی رفتار خودشان کنترل ندارند.
بنابراین الگوی تربیتی ای مناسب است که به خاطر نحوه ی احساسات خودمان، فرزندانمان را سرزنش نکنیم. وقتی بچه ها متوجه می شوند که ابراز احساسات منفی و نیازهای آن ها برای پدر و مادرانشان دردسر ساز می شود، سعی می کنند احساسات منفی را در خود سرکوب کنند. با این کار آن ها از خود واقعی خود، فاصله می گیرند و در زندگی شان نقش بازی می کنند.
پدر و مادر روشنفکر:
پدر و مادرهای روشنفکر که به اهمیت ابراز کردن احساسات منفی فرزندان خود آگاه هستند، فکر می کنند اگر به بچه هایشان یاد بدهند که همیشه احساساتشان را با دیگران در میان بگذارند، کار خوبی کرده اند.اما بهترین روش برای بیان کردن احساسات منفی فرزندان این است که به حرف ها و درد دل های آن ها گوش دهیم و سعی کنیم احساسات آن ها را درک کنیم.
والدین برای این کار می توانند از خاطرات گذشته ی خود برای بچه ها تعریف کنند و بگویند که وقتی در زندگی شان با مشکل روبه رو می شدند، چه کار می کردند و چگونه عکس العمل نشان می دادند و چگونه احساسات منفی خود را ابراز می کردند.
اما از طرف دیگر این کار یک عیب بزرگ دارد و باعث می شود که وقتی شما از احساسات منفی خود حرف می زنید، بچه ها در مقابل کارهای بدشان، خودشان را خیلی سرزنش کنند و بیش از حد معمول احساس مسئولیت کنند و کم کم از شما فاصله گرفته و دیگر با شما حرف نزنند.
زیاده روی نکنید:
برای مثال وقتی به فرزند خود می گویید: “اگر از این درخت بالا بری می افتی” او کم کم فکر می کند که شما حس بدی نسبت به او دارید و می خواهید همیشه او را تحت کنترل خودتان دربیاورید.
اما اگر به او بگویید که: “بالا رفتن از درخت کار خطرناکی است، پس فقط هر وقت من پیش تو بودم این کار را بکن” نه تنها او حرف شما را بهتر می فهمد، بلکه یاد می گیرد که براساس احساسات منفی که او یا پدرش دارد، تصمیم گیری نکند.
در این صورت این بچه به حرف پدرش گوش می دهد، اما نه به این دلیل که می خواهد پدرش عصبانی نشود بلکه به این دلیل که پدرش از او خواسته تا کاری را انجام دهد.
بنابراین والدین برای اینکه به فرزندانشان اهمیت بیان احساسات منفی را نشان دهند، بهتر است با آن ها همدردی کنند، به حرف های آن ها گوش دهند و حرف های آن ها را قبول کنند، نه اینکه فقط از خاطرات گذشته خود بگویند و احساسات خودشان را با فرزندانشان در میان بگذارند.
برخورد مهارتی:
گاهی اوقات اگر والدین مستقیما از کودکشان بپرسند که چه احساسی دارند و یا چه چیزی می خواهند، آن ها نمی توانند خواسته ها و احساساتشان را بیان کنند.برای اینکه شما فرزندتان را وادار کنید از احساسات خودش حرف بزند تا شما بتوانید به خواسته های او پی ببرید، باید مهارت های خوب گوش دادن را یاد بگیرید.
با دانستن این مهارت ها ، پدر و مادر هایی که به فرزندانشان آزادی بیش از حد می دهند، یاد می گیرند چطور می توانند تحت تاثیر احساسات بچه هایشان قرار نگیرند و کنترل آن ها از دستشان خارج نشود. از طرف دیگر والدینی که خیلی به بچه هایشان سخت می گیرند نیز می اموزند که نباید فرزندانشان را به خاطر ابراز کردن احساسات منفی و بدشان سرزنش کنند.
اگر کودکان یاد بگیرند که چگونه می توانند احساسات منفی را در خود ابراز کنند، حس خوبی به ان ها دست می دهد و در وجود خود کم کم به ارزش خلاقیت، عشق، علاقه، شادی و اعتماد به نفس پی می برند و کم کم یاد می گیرند چگونه وقتی اشتباهی را مرتکب می شوند، از اشتباه خود درس بگیرند.
جمع بندی:
همه ی مهارت های مهمی که در بالا ذکر شد، مهارت هایی که باعث می شود استعدادهای بچه های ما در این دنیا شکوفا شود و آن ها به موفقیت های بسیاری دست پیدا کنند، تنها با فهمیدن احساسات آن ها و درک کردن آن ها حاصل می شود.
افراد موفق نیز در زندگی شان شکست می خورند، اما این شکست آن ها را زمین نمی زند. آن ها با مواجه شدن با شکست می دانند که چطور می توانند از شر احساسات منفی و بدشان خلاص شوند.
اما بیشتر افراد معمولی وقتی در زندگی شان با شکست مواجه می شوند، یا شکه شده و نمی دانند باید چه کار کنند و یا بر اساس احساسات بدی که در آن لحظه دارند، تصمیم می گیرند و یا اینکه همیشه درگیر آن احساسات بد باقی مانده و زانوی غم بغل می کنند. در هر صورت آن ها دیگر نمی توانند جلوتر بروند و رویاهایشان را به واقعیت تبدیل کنند.
از تربیت فرزند خود لذت ببرید.
دوستدار شما ، محمد مهدی زمان وزیری
[aparat id=”nTs1P”]
