بخشی از صحبت های استاد زمان وزیری
محتوای جدول
«با غریبهها صحبت نکن» میپردازد
بازنگری توصیهی «با غریبهها صحبت نکن»
«آموزش امنیت اجتماعی ( با غریبه ها صحبت نکن) کودکان را با رویکردی نوین و متعادل کشف کنید. روشهایی که ایمنی را با مهارتهای اجتماعی ترکیب میکنند و به کودکان اعتماد به نفس بیشتری میبخشند.»
آموزش امنیت اجتماعی کودکان
والدین همیشه به دنبال راههایی برای حفاظت از فرزندانشان هستند و در این مسیر، یکی از قدیمیترین توصیهها «با غریبهها صحبت نکن» است. هرچند این توصیهای شناختهشده و پرکاربرد است، اما امروزه در عصر اطلاعات و با پیچیدگیهای اجتماعی جدید، ممکن است این توصیه به بازبینی نیاز داشته باشد. کودکان امروز به مهارتهای اجتماعی بیشتری نیاز دارند تا بتوانند در جامعه زندگی کنند و روابط مؤثری برقرار کنند. این مقاله به چالشهای این توصیه و لزوم یک رویکرد تعادلی و دقیقتر برای آموزش امنیت به کودکان میپردازد.
تاریخچهی مفهوم «با غریبهها صحبت نکن»
مفهوم اولیهی «با غریبهها صحبت نکن» با هدف حفظ کودکان از خطرات احتمالی و جلوگیری از تعاملات خطرناک مطرح شد. این توصیه به کودکان کمک میکند که از افرادی که نمیشناسند دوری کنند، اما در عمل محدودیتهایی نیز به همراه دارد. امروزه، با توجه به تغییرات اجتماعی و دسترسی گسترده به اطلاعات، نیازمند آن هستیم که کودکان در تعاملات خود دقت و اعتماد به نفس داشته باشند و در عین حال، امنیت خود را نیز حفظ کنند.
چالشها و ابهامات توصیهی قدیمی
از یک سو، توصیه به «صحبت نکردن با غریبهها» میتواند نوعی هراس از دیگران را در کودکان ایجاد کند و آنها را نسبت به جامعهی پیرامونشان محتاط کند. از سوی دیگر، برقراری ارتباط مؤثر و مثبت با غریبهها، به ویژه در مواقع ضروری، یکی از مهارتهای مهم زندگی است. به عنوان مثال، کودکانی که نمیدانند چگونه در شرایط خطر از دیگران کمک بخواهند، ممکن است در شرایط بحرانی دچار مشکل شوند.
نیاز به تعادل بین امنیت و ارتباط اجتماعی
توصیههای قدیمی به یک بازبینی نیاز دارند. «این به نفع کودکان نیست که تصور کنند همهی غریبهها خطرناک هستند.» کودکان باید قادر باشند که در شرایط اضطراری از دیگران کمک بخواهند، اما در عین حال باید بیاموزند که چه زمانی و با چه کسانی باید محتاطانه رفتار کنند.
رویکرد نوین به امنیت اجتماعی: آموزش آگاهی اجتماعی به جای ایجاد ترس
رویکرد نوین، به جای تکیه بر ایجاد ترس، بر آموزش آگاهی اجتماعی و توانمندسازی کودکان برای مدیریت تعاملات خود تأکید دارد. آموزش به کودکان باید بر شناخت تفاوتهای ظریف بین غریبههای ایمن و خطرناک تأکید کند. به عنوان مثال، کودک میتواند با کسی که در جمع عمومی به او سلام میکند، صحبت کند، اما باید بداند که نباید از کسی که نمیشناسد چیزی بگیرد یا به همراه او جایی برود.
راهکارهای عملی برای آموزش امنیت اجتماعی به کودکان
آموزش امنیت اجتماعی به کودکان باید شامل راهکارهای عملی و ملموس باشد. برخی از این راهکارها عبارتند از:
آموزش تفاوت بین آشنایان و غریبهها: کودکان باید بدانند که برخی از غریبهها مانند معلمان یا پزشکان، قابل اعتماد هستند، در حالی که برخی دیگر، نیاز به احتیاط دارند.
ایجاد مهارتهای مشاهدهگری و حساسیت به نشانهها: به کودکان یاد بدهیم که به علائم خطر و انرژیهای منفی در برخورد با افراد ناآشنا توجه کنند.
میتوانیم با کودکان سناریوهایی را تمرین کنیم که چگونه در موقعیتهای مختلف رفتار کنند؛ برای مثال اگر غریبهای از آنها کمک بخواهد یا چیزی به آنها تعارف کند، چگونه پاسخ دهند.
تشویق به اعتماد به نفس در گفتن “نه”: کودکان باید بیاموزند که اگر احساس ناخوشایندی دارند، به راحتی به تعامل پایان دهند و خود را مجبور به رفتار مودبانه نکنند.
پرهیز از القای هراس و تأکید بر آگاهی
یکی از مشکلات توصیهی قدیمی «با غریبهها صحبت نکن» این است که ممکن است نوعی هراس و عدم اعتماد به دیگران را در کودکان ایجاد کند. این نگرش نه تنها از نظر روانی میتواند منفی باشد، بلکه ممکن است کودکان را از فرصتهای اجتماعی و یادگیری مهارتهای جدید نیز باز دارد. کارشناسان معتقدند که کودکان باید در عین حفظ امنیت، آگاهی اجتماعی و خودآگاهی خود را نیز تقویت کنند. این به آنها کمک میکند تا در مواقع ضروری از دیگران کمک بگیرند و در عین حال در موقعیتهای خطرناک واکنشهای مناسب نشان دهند.
مثالها و راهنماییهایی برای والدین در موقعیتهای روزمره
به عنوان مثال، زمانی که کودک با فردی غریبه در فروشگاه صحبت میکند، والدین میتوانند به او کمک کنند که به گفتگوهای سطحی و کوتاه بسنده کند و از هرگونه ارتباط عمیقتر پرهیز کند. والدر اشاره میکند که اگر کودک در کنار والدین خود باشد و والدین به دقت مراقب باشند، این نوع ارتباطات کوتاه با غریبهها خطرناک نیست.
نتیجهگیری: رویکرد منعطف و ظریف برای حفظ امنیت و توسعه اجتماعی
در دنیای امروز، توصیهی «با غریبهها صحبت نکن» به یک بازنگری جدی نیاز دارد. کودکان باید بیاموزند که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند و در عین حال ایمنی خود را حفظ کنند. توصیههای سنتی که بر قطع هرگونه ارتباط با غریبهها تأکید دارند، ممکن است مهارتهای اجتماعی کودکان را محدود کنند و در شرایط بحرانی به ضرر آنها تمام شوند.
در عوض، آموزش آگاهی و هوشیاری به کودکان، به همراه ایجاد اعتماد به نفس در بیان احساسات خود و گفتن «نه»، بهترین راهکار برای ایجاد تعادل بین امنیت و اجتماعی بودن است. والدین میتوانند با تشویق کودکان به مشاهدهی نشانهها، ارزیابی رفتارهای دیگران، و انتخابهای ایمن در تعاملات اجتماعی، به آنها کمک کنند تا مهارتهای اجتماعی خود را تقویت کنند و در عین حال ایمن بمانند.
این رویکرد نه تنها به کودکان اعتماد به نفس میبخشد، بلکه به آنها میآموزد که در برخورد با دیگران هوشمندانه عمل کنند و با درایت در مواجهه با موقعیتهای اجتماعی واکنش نشان دهند.