چگونه با فرزند خود منطقی رفتار کنید؟
مقدمه:
والدینی که مسائل زیادی با فرزندانشان دارند هنوز معنای اقتدار و دوست داشتن را کامل درک نکرده اند. وقتی شما با عصبانیت و ناراحتی و یا حتی با تهدید به فرزندتان دستور میدهید، در حقیقت تأثیر واقعی پیام خود را از دست داده و رابطه ی نامطلوبی را بین خودتان ایجاد کرد اید.
در این بین اگر برخوردی احساسی با فرزندتان داشته باشید، امر و نهی شما تبدیل به خواهش و تقاضا می شود. این مورد می تواند تا حد زیادی از اقتدار شما در جایگاه پدر یا مادر کم کند. در حالت دوم شاید فرزند را راضی نگه دارید که با شما همکاری کند، اما با این کارتان حس همکاری فرزند را ترغیب نمی کنید.
با فرزند خود منطقی برخورد کنید:
والدینی که مسائل زیادی با فرزندانشان دارند هنوز معنای اقتدار و دوست داشتن را کامل درک نکرده اند. وقتی شما با عصبانیت و ناراحتی و یا حتی با تهدید به فرزندتان دستور میدهید، در حقیقت تأثیر واقعی پیام خود را از دست داده و رابطه ی نامطلوبی را بین خودتان ایجاد کرد اید.
در این بین اگر برخوردی احساسی با فرزندتان داشته باشید، امر و نهی شما تبدیل به خواهش و تقاضا می شود. این مورد می تواند تا حد زیادی از اقتدار شما در جایگاه پدر یا مادر کم کند. در حالت دوم شاید فرزند را راضی نگه دارید که با شما همکاری کند، اما با این کارتان حس همکاری فرزند را ترغیب نمی کنید.
برخورد منطقی هنگام عصبانیت را تمرین کنید:
حیوانات وقتی می خواهند دشمنانشان از آنها بترسند، درون بدن خودشان باد می اندازند تا وحشتناک و با ابهت شوند، اما ما به عنوان والدین حیوان نیستیم! فرزندانمان نیز دشمنان ما نیستند و نمی خواهیم فرزندان را با تنبیه و تهدید تربیت کنیم.
همه ی ما بهترین ها را برای فرزندانمان می خواهیم. بهترین لباس، بهترین غذا و بهترین امکانات. اما چرا برای محافظت از روان و حفظ شخصیت آنها به دنبال راه های بهتر و منطقی تر نباشیم…؟
برخورد منطقی چگونه است؟
برای اینکه به رابطه ای منطقی با فرزند خود برسید باید به دو نکته ی مهم توجه داشته باشید:
- اول نیازها
- و دوم انتظارات…
والدینی که فقط به نیازهای فرزندشان توجه می کنند او را متوقع می کنند.
از طرفی والدینی که فقط از فرزندشان انتظار دارند و مدام به او دستور می دهند، او را درگیر عقده های حقارت می کنند. یعنی اینکه فرزند حس میکند در برابر دیگران کوچک است و خودش را دست کم میگیرد. این «خودکم بینی» چندان ربطی به واقعیت ندارد و بیشتر باور و حس فرزند نسبت به خودش است.
دقت داشته باشید که «عقده حقارت» دارای ماهیت فطری نبوده و اختصاص به طبقه یا قشر معینی ندارد، بلکه عارضه ای است که علل پیدایش آن را باید در تربیت و پرورش اولیه فرد و روابط و مناسبات متقابل او با محیط در دوران کودکی تا بلوغ جست وجو کرد.
کسانی که برای خودشان ارزشی قائل نیستند، فکر میکنند که همیشه دشمن های فرضی در سدد دسیسه نشستهاند تا آنها را از هر جایی که هستند پایین بکشند. یکی از عوامل اساسی انحرافات روان و شخصیت انسان، همین خود کم بینی است. عقده حقارت به حالت سرکوفتگی و افسردگی همراه با کینه توزی که به سبب ناکامی و تحمل رنج و خفت و حقارت پدید می آید، تعریف شده است.
زمانی که شما نیازها و انتظارات را با هم توأم کردید یعنی هم به فرزند خود توجه نمودید و هم به انتظارات خودتان، آنوقت همه چیز سرجایش خواهد آمد و فرزند به راحتی می تواند پیام شما را دریافت کند. زمانی شما می توانید نیازهای فرزند خود را به درستی شناسایی کنی که او را خوب بشناسی.
شخصیت فرزندت را بساز
من، محمد مهدی زمان وزیری در پکیج شخصیت فرزندت را بساز قدم به قدم شما را تا شناخت کامل فرزندتان یاری میکنم. در کنار هم با توجه به نیازهای او انتظارات خود را تعریف کرده و می آموزید که با فرزند خود چگونه منطقی برخورد کنید…