برای پرورش استقلال، لازم است که به کودکان آزادیهای کنترلشده بدهید. این آزادیها باید در محدوده مشخصی باشند تا کودک بتواند تصمیمگیریهای معقول انجام دهد. به جای اینکه انتخابهای بیپایان به کودک بدهید که ممکن است او را سردرگم کند، دو یا سه گزینه محدود پیشنهاد کنید.
برای مثال، بهجای پرسیدن “دوست داری امروز چه کاری انجام دهیم؟” بپرسید “دوست داری به پارک برویم یا پیادهروی کنیم؟” این روش به کودک کمک میکند تا بتواند بدون استرس تصمیم بگیرد و احساس کند که انتخابهایش اهمیت دارند.