کنترل خشم در کودکان می‌پردازد
مقدمه:
خشم یکی از احساسات طبیعی انسان است که در کودکان نیز به‌طور معمول دیده می‌شود. کنترل خشم در کودکان و مدیریت خشم کودکان می‌تواند چالشی بزرگ برای والدین باشد. خشم می‌تواند به رفتارهای مخرب و آسیب‌زا منجر شود، بنابراین اهمیت دارد که کودکان از سنین پایین یاد بگیرند چگونه این احساسات را به‌طور مناسب مدیریت کنند. این مقاله به بررسی روش‌ها و تکنیک‌های مختلف برای کنترل خشم در کودکان می‌پردازد و راهکارهایی را برای والدین و مربیان ارائه می‌دهد.
کنترل خشم در کودکان
عوامل موثر بر خشم در کودکان
خشم در کودکان می‌تواند به دلایل مختلفی بروز کند، از جمله ناامیدی، نیازهای برآورده‌نشده، تغییرات محیطی و استرس. درک علل اصلی خشم می‌تواند به والدین و مربیان کمک کند تا بهتر بتوانند این احساسات را مدیریت کنند. به طور کلی، عوامل زیر می‌توانند در بروز خشم در کودکان مؤثر باشند:
نیازهای برآورده‌نشده: هنگامی که نیازهای اساسی کودکان مانند غذا، خواب و توجه برآورده نمی‌شود، احتمال بروز خشم افزایش می‌یابد.
استرس: استرس می‌تواند ناشی از تغییرات در زندگی کودکان مانند تغییر مدرسه، تولد یک خواهر یا برادر جدید، یا مشکلات خانوادگی باشد.
ناامیدی: کودکان ممکن است به دلیل عدم توانایی در انجام یک کار یا حل یک مشکل، احساس ناامیدی کنند که این امر می‌تواند به خشم منجر شود.
محیط: محیط‌های پرتنش یا نامناسب می‌تواند به افزایش خشم در کودکان کمک کند.
یادگیری مشاهده ای : کودکان از رفتارهای مشاهده‌شده در اطرافیان خود، مانند والدین یا دوستان، الگو می‌گیرند. اگر این افراد به‌طور مکرر خشم خود را به شیوه‌های نامناسب بیان کنند، کودکان نیز ممکن است این رفتارها را تقلید کنند.
آنها را به مکان امن و آرامی منتقل کنید
زمانی که برخی از کودکان با احساسات شدید مواجه می‌شوند، ممکن است اشیاء اطراف خود را تخریب کنند؛ مانند پاره کردن کتاب‌ها، پرت کردن اسباب‌بازی‌ها و غیره. اگر این موضوع درباره کودک شما نیز صادق است، ممکن است مفید باشد که یک مکان امن برای او تعیین کنید تا وقتی عصبانی است، به آنجا برود. در این مکان، تمام اشیاء قابل تخریب یا پرت کردن که ممکن است به کسی آسیب برساند یا آسیب بزند، را بردارید. اگر خانه شما بیش از یک طبقه دارد، تنظیم چنین مکان امنی در هر طبقه می‌تواند مفید باشد.
اگر در زمان بروز احساسات شدید کودک، در مکان امن نیستید، اشیاء آسیب‌زا را از سر راه بردارید و سعی کنید او را به مکان امن هدایت کنید.
شاید منطقی باشد که اتاق کودک را نیز به عنوان مکان امن تنظیم کنید. ما این کار را زمانی مفید یافتیم که پسرمان با احساسات خشمگین زیادی مواجه بود. اسباب‌بازی‌ها و کتابخانه‌اش را به اتاق دیگری در خانه منتقل کردیم تا او همچنان بتواند با آنها بازی کند. اشیاء باقی‌مانده در اتاقش چیزهایی بودند که نمی‌توانستند به او یا ما آسیب برسانند. این کار را برای حفظ امنیت همه، از جمله خود او، انجام دادیم. با گذشت زمان و بهبود کنترل او بر احساساتش، توانستیم چیزهای بیشتری را به اتاقش اضافه کنیم.
تکنیک‌های آرام‌سازی برای کودکان خشمگین
تکنیک‌های آرام‌سازی می‌توانند به کودکان کمک کنند تا در لحظات خشمگین آرام شوند. برخی از این تکنیک‌ها شامل تمرینات نفس عمیق، مدیتیشن و فعالیت‌های آرام‌سازی مانند شنیدن موسیقی آرام یا نقاشی کردن است. والدین می‌توانند این تکنیک‌ها را به کودکان آموزش دهند و آنها را تشویق به استفاده از این روش‌ها در مواقع خشمگین کنند.
تشویق به بیان خلاقانه احساسات
فعالیت‌های هنری، نوشتن و بازی‌های تخیلی می‌تواند به کودکان کمک کند تا احساسات خود را به شیوه‌ای سالم بیان کنند. این فعالیت‌ها به کودکان فرصت می‌دهند تا خشم خود را به صورت خلاقانه و غیرمخرب ابراز کنند. والدین و مربیان می‌توانند با ارائه ابزارها و فرصت‌های لازم برای این فعالیت‌ها، به کودکان کمک کنند تا روش‌های جدیدی برای بیان احساسات خود پیدا کنند.
نقش والدین و مربیان در مدیریت خشم کودکان
والدین و مربیان نقش بسیار مهمی در آموزش کنترل خشم به کودکان دارند. آنها باید الگویی از رفتارهای مثبت و مدیریت صحیح خشم برای کودکان باشند. همچنین، تشویق و حمایت از کودکان در یادگیری و تمرین تکنیک‌های مدیریت خشم از اهمیت بسیاری برخوردار است. والدین باید با کودکان خود در مورد احساساتشان صحبت کنند و به آنها کمک کنند تا احساسات خود را درک و مدیریت کنند. مربیان نیز می‌توانند با ایجاد محیطی حمایتی و فراهم کردن فرصت‌های آموزشی مناسب، به کودکان کمک کنند تا مهارت‌های مدیریت خشم را تقویت کنند.
صحبت کردن را به حداقل برسانید
زمانی که یک کودک در حالت مبارزه، فرار یا انجماد است، نمی‌تواند اطلاعات را همانطور که در حالت استراحت و هضم می‌تواند، پردازش کند. این زمان مناسبی برای آموزش نیست و آنها نمی‌توانند در این لحظه سخنرانی شما را درک کنند. هدف شما این است که آنها را از این لحظه سخت عبور دهید. بهتر است صحبت کردن را به حداقل برسانید. وقتی که صحبت می‌کنید، مطمئن شوید که از لحن آرام، خنثی و کم‌صدا استفاده می‌کنید. صحبت‌های خود را کوتاه نگه دارید و همان عبارت را تکرار کنید. تکرار کمک می‌کند زیرا آنها در حال پردازش اطلاعات و کلمات به طور معمول نیستند و تکرار، احتمال شنیدن آنچه که می‌گویید را بیشتر می‌کند.
عباراتی که می‌توانید در این لحظه بگویید:
- «من اینجا هستم تا کمک کنم.»
- «دوستت دارم.»
- «می‌خواهم کمک کنم.»
- «بگو زمانی که آماده‌ای.»
- «تو عصبانی هستی؛ من می‌فهمم.»
- «من درک می‌کنم.»
چگونه یک دماسنج خشم بسازیم:
انتخاب رنگ‌ها: از کودک بخواهید سه رنگ مختلف انتخاب کند، هر کدام را برای یک بخش از دماسنج رنگ‌آمیزی کند و درباره هر بخش صحبت کنید.
پایین دماسنج: از کودک بپرسید وقتی که کمی عصبانی است، در پایین دماسنج چه چیزی به نظر می‌رسد؟ آیا صدای بلندی می‌کشد، غریدن می‌کند و غیره؟
بخش میانه دماسنج: به بخش میانه دماسنج بروید و بپرسید وقتی که کودک به میزان متوسط عصبانی است، این وضعیت چه به نظر می‌رسد؟ آیا صدایشان بلندتر می‌شود؟ آیا پاهایشان را می‌زنند و غیره؟
بالای دماسنج: در نهایت، در مورد وضعیت او در بالای دماسنج، که زمانی است که عصبانی‌ترین حالت را تجربه می‌کند، صحبت کنید. این وضعیت چه به نظر می‌رسد؟ آیا داد و فریاد می‌کند، اشیاء را پرتاب می‌کند و غیره؟
راهنمایی برای شناسایی رفتارها:
اگر کودک در شناسایی رفتارها مشکل دارد، به او بگویید که آخرین بار چه چیزی مشاهده کرده‌اید. اگر او را در حالت خشمگین ندیده‌اید، کمک کنید تا بفهمد، مثلاً: «وقتی برخی از کودکان عصبانی می‌شوند، داد و فریاد می‌کنند. آیا این چیزی است که شما انجام می‌دهید؟»
مهارت‌های مقابله‌ای: پس از شناسایی رفتارها در دماسنج، در مورد مهارت‌های مقابله‌ای که می‌توانند برای آرام شدن استفاده کنند صحبت کنید. برخی از مثال‌ها شامل نوشیدن آب، انجام تنفس عمیق، خرد کردن کاغذ یا گرفتن استراحت است.
