فرزند پروری:
فرزندان آینه شخصیت و رفتار والدین هستند و رفتارهای اشتباه می تواند در تربیت و شکل گیری شخصیت کودک خدشه وارد سازد. فرزند پروری موفق نیاز به اصلاح برخی رفتارهای غلط که در زندگی والدین ریشه دوانده است؛ دارد و از بین بردن این عادات بد باعث ساده شدن مسیر تربیت کودک می شود.
فرزند پروری معکوس ممنوع:
بیاید برای درک بهتر مطلب از اصطلاحات روانشناسی دور شویم و با ذکر مثال تاثیر عادات بد والدین بر روی کودک را بررسی کنیم.
وقتی پدر و مادرها از احساسات بدشان به فرزندان می گویند، و یا سر آنها فریاد می زنند؛ کودکان فکر می کنند که نمی توانند انتظارات والدینشان را برآورده کنند، بنابراین افراد شایسته و لایقی نیستند.
آنها فکر می کنند که والدینشان از آنها راضی نیستند و این احساسات به وجود آمده در فرزند، بعدها باعث می شود که او نتواند به راحتی به خواسته های پدر و مادر پاسخ مثبتی بدهد.
اصلاح رفتار عادات بد والدین:
اما اگر والدین به خاطر کار بدی که انجام داده اند از آنها معذرت خواهی کنند، بچه ها می فهمند که تقصیر آنها نبوده و آنها بی لیاقت نیستند.
همانطور که بارها و بارها گفته ام اگر باعث شویم فرزندان نسبت به خود و توانایی هایش احساس بدی داشته باشند، نمی توانیم از آنها انتظار داشته باشیم بچه های خوبی باشند. انتظار همیشگی انجام کارهای درست و خوب به کنار!
بچه ها هنوز نمی دانند چطور باید با احساسات منفی خودشان کنار بیایند چه رسد به اینکه احساسات منفی پدر و مادرشان را درک کنند.
و این گونه است که شما در تربیت و امر فرزند پروری با شکست مواجه می شوید.
بدگویی والدین از هم؛ تهدیدی بزرگ برای آینده کودک:
والدین زیادی را دیده ام که از نظر عاطفی به یک حامی نیاز داشتند. و با فرزند خود درد و دل کردند و فرزندان خود را درگیر احساسات منفی کرده اند. بعضی از وقتها فرزندان در جریان این احساسات منفی ممکن است نسبت به یکی از والدین احساس بدی پیدا کنند. همین باعث می شود که او نتواند رابطه عاطفی صحیحی با آن والد برقرار کند و این ضربه ی بزرگی به فرزند است. این ضربه مستقیما توسط والدین زده میشود!
وقتی والدین با هم دعوا می کنند؛ از روزگار شکایت می کنند؛ مشکلات خود را جلوی فرزندان بازگو می کنند و یا با فرزند خود درد و دل می کنند؛ فرزندان را با خود به قهقرا می برند. این باعث می شود که آنها تحت تأثیر حالت های بد والدین قرار بگیرند و دیگر نتوانند شما را درک کنند و حرف های شما را بفهمند. شما با این کار خود را در حد فرزندتان تنزل دادید. و در این شرایط نه تنها با شما همکاری نمی کنند و به حرف شما گوش نمی کنند، بلکه عواطف و احساسات خودشان نیز خدشه دار می شود.
در حقیقت شما با این کار دارید به فرزندتان پیام میدهید که حامی عاطفی خود را برای همیشه کنار بگذارد. این یعنی زمینه برای بروز منزوی شدن یا افسرده شدن در فرزند فراهم هست.
این مقاله به کوشش جناب آقای محمد مهدی زمان وزیری، تهیه و تدوین گردیده است.
محمد زمان وزیری مربی و کوچ تربیتی کودکان و نوجوانان و مشاور کودک در کرج، و برگزار کننده دوره های تربیت و ارتباط با فرزند در کلان شهرهای ایران از جمله: کرج، تهران، اصفهان، مشهد و سراسر ایران می باشد.
