هوش هیجانی مجموعه‌ای از توانایی‌های ذهنی است که به فرد امکان می‌دهد حالات عاطفی خود را بشناسد، درک کند و مدیریت کند. بر اساس این تحقیقات، افراد با سطحی از ظرفیت هوش هیجانی متولد می‌شوند. نبی گفت، اما این یک مجموعه مهارتی است که می‌توان آن را آموخت، تمرین کرد و توسعه داد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

 برخی افراد در تشخیص تفاوت‌های عاطفی در خود و دیگران بسیار خوب هستند، درحالی‌که دیگران این‌طور نیستند. در سطح پیشرفته‌تر، برخی افراد در تنظیم احساسات خود – مانند اضطراب یا خشم – بسیار خوب هستند و برخی دیگر این‌طور نیستند.

 این مهارت‌ها به کار می‌آیند؛ زیرا افرادی که دارای هوش هیجانی بسیار توسعه‌یافته‌تر هستند، تمایل دارند روابط شخصی رضایت‌بخش‌تری داشته باشند، در زندگی کاری خود موفقیت بیشتری داشته باشند و به‌طورکلی احساس رفاه بالاتری را تجربه کنند.

 ما می‌دانیم که نحوه بیان، بازتاب و صحبت در مورد احساسات والدین با کودکان بر رشد EI (هوش عاطفی) آنها تأثیر می‌گذارد و ما می‌دانیم که چقدر آسان است که والدین در تلفن‌های خود جذب شوند که می‌تواند تعامل و بازخورد آنها را به فرزندانشان محدود کند؛ بنابراین ما فکر کردیم مهم است که ببینیم زمان استفاده از صفحه‌نمایش و استفاده از تلفن والدین در اطراف فرزندشان چه نقشی در رشد هوش هیجانی فرزندشان دارد.”

 در این مطالعه 400 والدین کودکان 5 تا 12 ساله مورد بررسی قرار گرفتند. در میان انواع ارزیابی‌ها، والدین سطح آگاهی عاطفی و کنترل و نگرانی فرزندانشان را نسبت به دیگران اندازه‌گیری کردند. والدین همچنین استفاده از رسانه‌ها، از جمله تلویزیون، رایانه، کنسول‌های بازی، تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند را گزارش کردند و تعداد دفعات انجام فعالیت‌های دیگر فرزندانشان مانند خواندن، گوش‌دادن به موسیقی و بازی در فضای باز و داخل خانه را ثبت کردند.

 در همان زمان، والدین زمان خود را که در حضور فرزندانشان در دستگاه‌های دیجیتال سپری می‌کردند و اینکه چند وقت یکبار در جریان فعالیت‌های رسانه‌ای و غیررسانه‌ای با فرزندان خود آغاز می‌کردند، گزارش کردند. از بین تمام معیارهای گنجانده شده، تنها موردی که باهوش هیجانی پایین کودک مرتبط بود، استفاده والدین از تلفن همراه در حضور فرزندانشان بود.