ده چیزی که هر کودک مبتلا به اوتیسم آرزو دارد شما بدانید

زندگی با یک کودک مبتلا به اوتیسم می‌تواند گاهی غیرقابل پیش‌بینی و چالش‌برانگیز باشد. این اختلال در گذشته به‌عنوان «لاعلاج» تلقی می‌شد، اما امروزه با افزایش آگاهی و درک، این دیدگاه تغییر کرده است. هر روز، کودکان مبتلا به اوتیسم ثابت می‌کنند که می‌توانند بسیاری از موانع را مدیریت کنند و بر آن‌ها غلبه کنند. درک بهتر و حمایت از این کودکان، نقش مهمی در رشد و استقلال آن‌ها در آینده دارد. در اینجا به ۱۰ نکته‌ای می‌پردازیم که هر کودک مبتلا به اوتیسم آرزو دارد شما بدانید:

1. من اول از همه یک کودک هستم، نه اوتیسم

اوتیسم تنها یکی از جنبه‌های شخصیت من است و نباید من را به آن محدود کنید. من مانند هر فرد دیگری دارای استعدادها، احساسات و آرزوها هستم. اگر من را تنها از دریچه اوتیسم ببینید، ممکن است انتظارات غیرمنصفانه یا محدودی از من داشته باشید.

2. ادراک حسی من مختل است

حواس من ممکن است به شدت حساس باشد. صداها، بوها، نورها یا لمس‌هایی که ممکن است شما به آن‌ها توجه نکنید، می‌توانند برای من آزاردهنده یا حتی دردناک باشند. محیطی که برای شما عادی به نظر می‌رسد، ممکن است برای من طاقت‌فرسا باشد.

3. بین “نمی‌خواهم” و “نمی‌توانم” تفاوت بگذارید

گاهی من نمی‌توانم کاری را انجام دهم، نه به این دلیل که نمی‌خواهم، بلکه به دلیل محدودیت‌های ارتباطی یا پردازش اطلاعات. صحبت با من به زبان ساده و روشن می‌تواند کمک‌کننده باشد.

4. من یک متفکر تحت‌اللفظی هستم

من زبان را به معنای دقیق آن تفسیر می‌کنم. جملات استعاری یا اصطلاحات مبهم ممکن است من را گیج کنند. لطفاً پیام‌های خود را ساده و مستقیم بیان کنید.

5. صبور باشید، زبان من محدود است

بیان نیازها و احساساتم برایم دشوار است. اگر نمی‌توانم با کلمات توضیح دهم، لطفاً به رفتارها یا نشانه‌های غیرکلامی من توجه کنید.

6. من بصری گرا هستم

من با دیدن بهتر یاد می‌گیرم تا با شنیدن. نشان دادن چندباره یک کار به من کمک می‌کند آن را بهتر درک کنم. ابزارها و برنامه‌های بصری نیز می‌توانند انتقالات روزمره را برایم آسان‌تر کنند.

7. بر توانایی‌هایم تمرکز کنید، نه کمبودهایم

مثل هر انسان دیگری، من هم دوست دارم نقاط قوتم دیده شود. تشویق و شناسایی موفقیت‌هایم به من انگیزه می‌دهد که بیشتر تلاش کنم.

8. در تعاملات اجتماعی به من کمک کنید

ممکن است ندانم چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنم یا وارد بازی‌های گروهی شوم. اگر دیگران را به بازی با من تشویق کنید یا در موقعیت‌های اجتماعی به من راهنمایی دهید، شانس موفقیت من بیشتر می‌شود.

9. علت فروپاشی‌هایم را شناسایی کنید

فروپاشی‌های عاطفی من اغلب نتیجه اضافه‌بار حسی یا موقعیت‌های استرس‌زا هستند. اگر بتوانید دلایل این فروپاشی‌ها را شناسایی کنید، می‌توان از آن‌ها جلوگیری کرد.

10. مرا بدون قید و شرط دوست داشته باشید

من اوتیسم را انتخاب نکرده‌ام، اما می‌توانم با حمایت و عشق شما به موفقیت دست یابم. به جای نگرانی درباره چیزی که نیستم، روی آنچه می‌توانم باشم تمرکز کنید.